Het begin
Toen De Witte Mol werd opgericht, kwam er een oproep in het parochieblad dat ze naaisters zochten. Twee vriendinnen hadden hierop gereageerd en waren al aan de slag. Ze spraken me aan om eens te komen kijken en ik ben dus blijven plakken!
Verandering
Vroeger naaiden we een hele dag, tegenwoordig is dit nog een halve dag. Ook ons takenpakket is in al die jaren wel wat veranderd. In het begin hebben we heel veel ‘bavetten’ gemaakt en moesten we namen in kledij stikken. Bij de opstart van de leefgroepen moesten er overal nog gordijnen gehangen worden en ook die hebben wij gemaakt.
Nu is het vooral herstel- en verstelwerk of soms speciale kledij maken, vooral voor Heide en Knikker. Een vraag die we veel krijgen is om ritsen in te stikken, want die gaan vaak stuk.
We zijn momenteel met 4 collega’s en dat gaat goed. Iedereen heeft zijn specialiteit. Ik haal veel voldoening uit mijn werk, maar hier en daar zijn er wat hekelpunten. Zo kan ik er niet tegen als we geen werk hebben, ik ben graag bezig. Ik kan er ook boos van worden als ze niet eerst de vraag aan ons stellen, alvorens ze iets aankopen of als ze afgewerkte stukken niet komen ophalen.
"De titel van oudste vrijwilliger, da’s hetzelfde als zeggen dat ik een oude doos ben hé"
Ik kan het werk als naaimoeke niet laten. Iedereen is vriendelijk en dankbaar en er is ook het contact met de zorggebruikers. Een grappige anekdote die ik kan vertellen is dat Johan (Zandsluis) nog een ‘schuld’ bij mij moet inlossen. Ik ben eens een keer iets gaan halen voor hem, zonder dat hij dit moest terugbetalen.
In ruil daarvoor moet hij eens gratis mijn auto wassen. We lachen er altijd mee, maar ik ben eens benieuwd of mijn auto gewassen zal worden. Als ik dit werk niet meer kan doen, dan mogen ze me begraven. Ik ben er fier over dat ik al zo lang mag komen en ik hoop dat ik het ook nog lang mag doen! Vrijwilligen is onbetaalbaar: iets geven aan een ander, zonder dat je er iets voor terugvraagt. Zij die het niet doen, kunnen dat niet begrijpen. Alles moet tegenwoordig geld kosten, dus iets vrijwillig doen, daar moet je een beetje gek voor zijn (en dat ben ik ).