Your browser is outdated. Upgrade your browser for better user experience and security

Getuigenissen

Lief

Hoe vrijwilligerswerk kan uitgroeien tot een speciale band

Bart W. (leefgroep Korrel) is een zeer gekende zorggebruiker op De Witte Mol. Hij is er altijd graag bij en houdt van een tasje koffie. Hij gaat ook graag naar de mis en is tweemaal mee op Lourdesreis geweest. Het is op deze reizen dat Lief, vrijwilligster voor de pastorale werkgroep, nader in contact is gekomen met Bart. Sindsdien is hun band heel hecht geworden. Hieronder kan je hun verhaal lezen. 

Hoe ben je als vrijwilligster op De Witte Mol gestart?

Dit is eigenlijk heel toevallig gelopen. Ik zit in het parochieteam van Mol en op een gegeven moment kreeg ik de vraag of ik het zag zitten om meter te worden van 1 van de zorggebruikers van De Witte Mol om mee naar de vieringen te gaan. Oorspronkelijk was dit nog niet met Bart. Hem heb ik pas leren kennen op Lourdesreis.

Hoe verliep het contact met Bart?

Ik stapte in het diepe, want ik kende hem niet. En het is toch wel iemand met een handleiding, hé. Gelukkig heb ik een duidelijke uitleg gekregen van leefgroep Korrel en Bart is wel ne gemakkelijke.

In het begin dacht ik weleens “waar ben ik aan begonnen”, want het is best intens. Je bent 24u/24u bij elkaar. Maar het is een ervaring om nooit te vergeten: de Lourdesreis was van begin tot eind leuk. 

Er was ook een koppel mee, Jef en Lisette, en op de Lourdesreizen is Jef een dikke vriend van Bart geworden. Dat is gekomen omdat Jef steeds een pianootje droeg en Bart houdt erg van muziek, dus hij liep hem al snel achterna. 

Jef is jammer genoeg al overleden, maar als hij Lisette ziet, roept hij vaak nog op Jef, dus vergeten is hij hem zeker niet. Het is voor mij fijn dan ook fijn om samen met Lisette leuke momenten te beleven met Bart. 

Hoe zou je Bart in enkele woorden kunnen omschrijven?

Een gemakkelijke jongen, die altijd goedgezind is en nooit moppert. 

Wij zien de beperking niet meer, Bart is Bart

Ondertussen is jullie band verder uitgegroeid…

Het voelt bijna als familie. Hij roept al van ver ‘kerk’ als hij ons (mij en Lisette) ziet komen en ook tijdens de autorit roept hij steeds ‘mis’. Wij gaan niet alleen 1 keer/maand met hem naar de viering, maar we komen hem soms ook halen om iets te gaan drinken. Een namiddag met Bart vliegt zo voorbij: hij amuseert zich, maar wij ook. 

Tijdens de lockdown heb ik het contact met Bart wel echt gemist. Zo nu en dan belde ik wel eens met de leefgroep begeleiding om te horen of alles OK was, maar contact met Bart zelf, dat ging niet. Het is jammer dat je niet echt een gesprek met hem kan voeren (enkel via ja/nee-vragen). Maar hij geniet ervan om erbij te zijn en in kleine dingen zie ik dan dat hij geniet en daar word ik ook blij van.

Waarom kan je andere mensen aanraden om vrijwilligerswerk te doen voor De Witte Mol?

Dat is eigenlijk niet de juiste vraag. Beter is: waarom zou je het niet doen? Ik kan het iedereen aanraden. Mensen met een beperking hebben niet alle mogelijkheden zoals anderen, dus als je dan op 1 of andere manier iets voor hen kan betekenen, moet je dat gewoon doen. Ik ben blij als ik zie dat Bart blij is als ik binnenkom en daarvoor doe ik het!

MOL Lief.jpg

Vraag meer info aan onze vrijwilligers coördinator