Hoe ben je als vrijwilliger terecht gekomen bij De Witte Mol?
Ik woon op een appartement, dus daar oefenen met mijn jachthoorn is geen optie. Daarom had ik gevraagd of ik in de Galbergen mocht komen repeteren. Daar zag ik altijd veel rolstoelers passeren en nadien zag ik ze ook op Mol Jaarmarkt. In Mol is er dus blijkbaar wel veel aandacht voor personen met een beperking en ook ik wilde daar graag mijn steentje aan bijdragen.
Ik ben dan eens komen kijken op het domein en zowel tijdens De Witte Mol feesten als met de fietstocht ben ik komen helpen. Daarna heb ik dan een gesprek gehad met Carine om te bekijken wat de mogelijkheden waren om met cliënten te komen vrijwilligen.
Wat doe je precies als vrijwilliger?
Sinds september ben ik vrijwilliger op leefgroep Zavel, want daar waren maar liefst 3 cliënten die een vrijwilliger zochten. Ik kom elke vrijdagnamiddag. Momenteel beperkt het contact zich nog tot een wandeling en een babbeltje, dus eigenlijk heb ik nog niet zoveel gedaan (lacht), maar ze genieten er allemaal wel van. Het is ook entertainment langs 2 kanten hé. Ik ben alleenstaand, dus dan doet een babbeltje met de mensen deugd.
Op vlak van communicatie loopt het soms moeilijk. Maar ik voel me wel op mijn gemak en vind het plezant om te zoeken wat hun mogelijkheden zijn en toch een manier te vinden om met hen om te gaan. Ik benader hen op dezelfde manier als valide mensen.
Ik sta er altijd versteld van hoe positief ingesteld de cliënten zijn, ondanks hun beperking
Hoe verloopt het vrijwilligen tot nu toe?
Het is nog een beetje zoeken, maar ik doe het wel graag. Ik hoop zelfs dat het in de toekomst nog wat verder uitgebreid zal worden, want ik ben een echt buitenmens. Ik zou dus met alle plezier ook mee op uitstappen gaan of wat meer activiteiten met de cliënten doen. Zolang ik het fysiek nog kan, wil ik me graag inzetten.
Wat spreekt je aan in vrijwilligen?
Enerzijds dat ik iets kan betekenen voor de cliënten, want ze leven in een zeer kleine gemeenschap en gewoon al aandacht hebben voor hen geeft zoveel voldoening. Anderzijds is het een win-winsituatie, want we hebben allebei onze babbel, ik ben graag onder de mensen. Het zorgende heeft er altijd al wel ingezeten en nu ik met pensioen ben heb ik dus tijd om te vrijwilligen. Ik sta er altijd van versteld hoe positief ingesteld de cliënten zijn, ondanks hun beperking.
